vrijdag 18 november 2011

Formule (5)

We zijn op de helft van ons verhaal. We hebben  onze held - en de lezer - een totale verrassing bezorgd. In plaats van te verdrinken blijkt hij terecht te zijn gekomen in een comfortabel ingerichte onderwaterruimte, met sauna, bubbelbad, flatscreen tv en aansluiting op het internet. Inplaats van dat hij stuurloos met zijn auto tegen een betonnen muur oprijdt, komt hij in een andere tijdszone terecht. Hij ontmoet de machtige, excentrieke bewoner van het enorme, zwaar beveiligde huis in de woestijn - dat blijkt een klein, kwetsbaar, verlamd vrouwtje te zijn. Wat is dit nu! - We gaan verder met:



de derde 1500 woorden 
  1. Stort het leed uit over de held.
  2. De held vindt toch een uitweg, en spoort iemand, bijv. de schurk, op.
  3. Een fysieke confrontatie. Conflict.
  4. Een verrassende plotwending, waarbij de held het behoorlijk te verduren krijgt aan het eind van de 1500 woorden 
EN?
Heeft het nog genoeg SPANNING?
Is het GEVAAR donkerder en donkerder?
Zit de held in ZWAAR IN DE PROBLEMEN?
En is het allemaal nog LOGISCH? Deze blauwdrukken of formules zijn er alleen voor om je zeker te stellen van fysieke confrontaties in het verhaal, en van originele plotwendingen, met wat suspense en dreiging er in. Zonder dat heb je geen pulpverhaal. Deze fysieke confrontaties zijn ook telkens anders. Als het ene gevecht met de vuist is, moet het andere vuistgevecht wachten tot het volgende verhaal. Geldt ook voor gif, gas en zwaarden. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Een held met een bijzondere punch of quick draw mag het wat vaker gebruiken.
 Als het maar niet monotoon wordt.  
HANDELING:
Actie, levendig, snel, geen woorden verspillen. Maak het spannend, zorg dat de lezer alle actie voelt en voor zich ziet.  
ATMOSFEER:
Hoor, ruik, zie, voel en proef.  
BESCHRIJVING:
Bomen, wind, omgeving en water.  
HET GEHEIM VAN SCHRIJVEN: LAAT IEDER WOORD NUT HEBBEN. 
Gisteren sprak ik René Appel, de thrillerschrijver. Hij zei: 'Niks formule, ik heb een idee en ik begin gewoon.' Iemand anders vertelde me weer dat Appie Baantjer zelf nauwelijks een boek las en evenmin het idee had dat zijn boeken volgens een formule waren geschreven. Ik denk ook dat Lester Dent zich niet bewust was van zijn eigen formule. Pas toen hij er over na ging denken, bleek hij er een te hebben. Met andere woorden: neem dit allemaal ook weer niet al te serieus... Volgende keer de slotacciorden van  onze action-adventure symfonie!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten