Knockout

Een aantal gevechten vielen op, bijvoorbeeld deze: Steven, een jongen van 'onze' sportschool had drie ronden om Karim - van een andere sportschool - te verslaan. Karim was een pokdalige gedrongen knul. Vooral die pukkels op zijn rug maakten hem weinig geliefd. En wij moesten er naar kijken omdat zijn hoek, de blauwe, aan onze kant was.
'Dikke pad,' zei Mads.
Steven kwam in de ring. Hij was langer dan Karim, aangenamer gebouwd en hij bewoog soepel.
'Deze jongen gaat het nog ver schoppen,' zei de man naast me, de orthodontist. "Deze jongen kan zijn lengte voor hem laten werken. Hij houdt genoeg afstand, want daar komt het op neer als je lang bent. Afstand houden.' Over Karim zei hij: 'Een wonder dat hij mee doet. Ik heb hem vorig jaar gezien. In een halve ronde was knock out. Hij is gewoon te dik, hij heeft geen conditie. Eigenlijk onverantwoord dat ze hem in de ring zetten.'
Het gevecht begon. Steven bewoog soepel, Karim hoekig en ongemakkelijk. Karim had nauwelijks kans een punt te scoren, terwijl Steven de ene na de ander voltreffer maakte.
'Heeey' juichte het publiek bij elke schop die Steven Karim op de flanken gaf.
'Schop hem op z'n lever,' juichte iemand anders. 'Z'n lever! z'n lever' - Als je in de ring staat moet je hartenkreten en goede adviezen goed van elkaar kunnen schreiden.
Links, links, rechts, schop, rechts, links, bam, bam, bam.
'Oef, die jongen moet incasseren,' zei de orthodontist. 'Steven zoekt mooi het midden op, de ruimte, zie je, die andere jongen gaat hangen, die is nou al moe.
'Je bent niet moe, je bent niet moe...' dreinden de supporters van Karim. Hij had dus toch vrienden.
Ping! Einde eerste ronde.
Steven sprak gezellig met zijn helpers en zijn trainer. Die gaf een paar aanwijzingen, die hij waarschijnlijk in de wind sloeg. Karim zat uitgeput in zijn hoek. Zijn trainer sprak hem toe, maar Karim luisterde niet.
'En te eigenwijs is hij ook' zei de orthodontist.
Helpers weg, tweede ronde.
Steven knalde er lustig op los, hij danste met soepele bewegingen, Karim bleef incasseren, maar wist toch af en toe een behoorlijke trap uit te delen.
'Ha, dit is een mooi potje,' lachte Semmy.
'Schop hem dood, die dikke pad,' zei Mads.
'Hij doet het toch wel aardig,' zei ik. 'Of heb ik het mis.'
'Dat is wel zo,' legde de orthodontist uit, 'maar dit kost 'm te veel energie, daar moet hij straks voor betalen. Hij gaat binnen een minuut knockout.'
'God, wat is hij moe...' ze Sem. 'Maak het af!'
En dat deed Steven. Een regen van slagen daalde neer op Karim, het was triest om te zien. Voor de genadeslag won hij ruimte om extra hard uit te halen. Steven stootte, Karim wentelde om zijn as, en viel.'
'Heeeeeey!!!' het publiek werd zo'n beetje gek.
En toen viel Steven.
Terwijl Karim opkrabbelde.
En Steven stond niet meer op. De scheidsrechter liep naar hem toe en telde af.
Steven stond niet op.
'Wat is er gebeurd?' vroeg ik.
Sem zei: ' Hij heeft 'm met een spin knockout geschopt.'
'Dat zag ik niet eens gebeuren.'
De orthodontist zei: 'Dit is nou wat je noemt een lucky shot.'
'Hij heeft het best heel knap gedaan,' zei ik.
'Maar toch is het meer geluk dan wijsheid.'
'Geluk moet je afdwingen,' zei ik.
'Dat is waar,' zei Sem. 'Daar heb je helemaal gelijk in.'
Ik was erg blij dat ik blijkbaar iets verstandigs heb gezegd.
Het merkwaardige van dit partijtje was niet zozeer het gevecht, als wel de reactie van het publiek. Dat helde van het ene op het andere moment over naar de andere kant. Ineens werd Karim door zo'n achthonderd man toegejuicht.
'Goed gedaan!' riep Sem Karim toe, ook al was hij van de andere sportschool. Karim hief trots zijn vuisten naar hem op.
'Wow,' riep Mads. Karim stak trots zijn grote beker in de lucht, Steven werd onzichtbaar, ik nam een slok bier en dacht: 'Leuke avond.'
Drama is wanneer de dingen plotseling en spectaculair in hun tegendeel gaan verkeren.