Formule (4)

Hoewel de pier volstrekt verlaten was, kreeg Bart  het gevoel dat er iemand achter hem liep. Met een ruk draaide hij zich om en zag hij een vrij kleine man wegvluchten. Hij droeg een trainingspak en gymschoenen en een bivakmuts. Het ging zo snel dat Bart niet de gelegenheid had iets van zijn gezicht te zien. Niet eens of hij een bril droeg. Daar vluchtte hij weg, die kleine man. Een achtervolging inzetten op zijn slippers was zinloos. 'Wat wou die kabouter,' dacht Bart geërgerd. Toen voelde hij iets op zijn rug. Zonder dat hij er iets van had gemerkt had die kleine toch van alles met hem uit kunnen halen, want er bleek een soort briefje op de rug van zijn T-shirt vastgespeld te zitten. Bart scheurde het briefje af, en las: 'Bemoei je niet met zaken die je niet aangaan.'


De eerste vijftienhonderd woorden van onze action-adventure thriller zijn geschreven. Het is lastig, de eerste schrijvers vallen al af, weten zich geen raad met fysieke confrontaties. Voor de onverzettelijken gaan we door met:

De tweede 1500 woorden

1. Breng de held in grotere problemen.
2. De held, heldhaftig als hij is, strijdt, en zijn worsteling leidt tot:
3. Nog een fysieke confrontatie
4. Een verrassende wending aan het eind.

Welnu.
Heeft het tweede deel genoeg SPANNING?
Zijn de wolken die zich boven de held samen pakken al donker genoeg?
Krijgt de held het al op zijn heupen?
Is het tweede deel nog LOGISCH?
VERTEL HET ZE NIET!!! Maar laat zien hoe het er uit zag. Dit is een van de geheimen van de schrijver; vertel het de lezer niet, laat het hem zien. (Hij sidderde, zijn spiedende ogen…, zijn mond viel open van… enz. ) ZORG DAT DE LEZER HET ZIET.
Als je schrijft helpt het als je per gedrukte pagina in ieder geval één kleine verrassing hebt. Je kunt er van uit gaan dat deze kleine verrassingen de lezer te overhalen verder te gaan. Het hoeven geen geweldige prestaties te zijn. Eén manier is om zo af en toe de boel een beetje te misleiden.

De held onderzoekt de kamer waar de moord is gepleegd. Dan gaat de deur achter hem langzaam open. Hij ziet het niet. Hij gaat helemaal op in zijn onderzoek. De deur gaat verder open, verder en verder, totdat… verrassing! - een ruit van het grote venster aan de andere kant van de kamer openvalt. Dat moet langzaam zijn gebeurd, en de deur is opengegaan door de wind die daardoor in de kamer viel. Maar waardoor is het raampje zo langzaam open gevallen? Nog meer raadsels.
Het karakteriseren van een personage doe je door hem iets mee te geven waardoor hij er bij de lezer wordt ingeprent. Geef ‘m kenmerken!
BOUW JE PLOT ZO OP DAT DE HANDELING VOORTDUREND DOOR KAN GAAN.

Klinkt allemaal vrij vanzelfsprekend, is het niet? Laat je gedachten er over gaan en maak er wat van!