De titel van dit blog komt, realiseerde ik me, van Jan Brokken. In zijn boek De wil en de weg heeft hij het over de Ik als personage. Mooie term, want dat suggereert op een of andere manier iemand die iets doet. En 'Ik' ben het niet. 'Ik' denk alleen maar. 'De Ik' is Philip Marlowe en Sam Spade. Die denken niet zo veel, die vertellen je hooguit wat voor kleren ze aantrekken, wat ze zuipen, wat ze roken, wie ze een pak rammel geven en welke dame ze op de mond kussen en hoe. 'Ik' zit zichzelf te beklagen over liefdeloze moeders, het weer, liefdeloze echtgenotes en de naderende dood. Ik is saai, De ik is leuk. Nu heeft Jan Brokken een nieuw schrijfboek geschreven, waar de Ik weer in voorkomt. 'Het hoe' heet het. Ik las de ene helft in de trein, de andere helft thuis. In de trein kreeg ik een telefoontje, van mijn boekhouder. Over hoeveel BTW ik moest betalen. Om te voorkomen dat ik het vergat haalde ik mijn pen uit mijn binnenzak en schreef het bedrag in het boek. Naast me zat een leuk jong ding me verbijsterd aan te staren.' U schrijft toch niet in een boek?' 'Natuurlijk wel. Het is toch zeker mijn boek?' 'Nou ja.' 'En bovendien heb ik er over een paar jaar nog wat aan. Als ik dan het boek weer lees kan ik lekker raden waarom er ineens €824 staat.' Het meisje ging hoofdschuddend verder waar ze mee bezig was. Zaken aan de vergetelheid prijsgeven met haar iPhone. De ik liep trots de trein uit en floot een vrolijk liedje. Het hoe is een mooi boek, waarvan je net zo veel zin krijgt in lezen als in schrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten