Voorjaar

Ik kan zo rond nu, de helft van februari, enorm verlangen naar de paasdagen. Kerst is niks, dat is gedoe en Disneyfilms, maar de Paas heeft iets ontroerends, met het groen, dat er nog net niet is, met z'n mooie Bachmuziek op de radio en het idee dat we de winter weer hebben doorstaan met z'n allen. En het is commercieel niet zo uitgebuit. Ik vraag me af hoe dat kan. Ze doen verwoede pogingen zoiets als valentijnsdag te exploiteren, maar de paasdagen laten ze met rust. Ze hebben alleen het bezoek aan de meubelhallen bedacht, en zelfs dat loopt terug. Er hoort geen lawaaiïg vuurwerk bij, zoals bij Oud en Nieuw, geen liederlijk gedrag en domme liedjes, zoals bij carnaval, geen rotzooiverkoperij zoals bij koninginnedag. Bij mijn grootouders gingen mijn vader en zijn broers in de schuur een spel doen dat 'neuten schaiten' heet. Het ging om stuivers, dubbeltjes en kwartjes en er werd een fles jenever soldaat gemaakt. En dat was het. De paashaas heeft nooit de vrijpostige allure gekregen van de kerstman. Er zijn eieren, maar die worden verstopt. De paus geeft ons de zegen en dankt voor de bloemen. Dat laatdste gaat bijna te ver, maar ik kan het handlen. Meer moeten ze er niet van maken. Ja, ik verlang naar de paasdagen nu de sneeuw buiten zo vies wegsmelt.  De paasdagen zijn de zondagen van het jaar.