 |
| Klik op het plaatje voor link |
Ineens zag en hoorde ik een liedje van Townes van Zandt. Deze zanger-innemer bewonderde ik al een hele tijd. Zoals je weet kan ik pas iets met muziek als het al minstens twintig jaar oud is. Alle muziek die jonger is snap ik niet. Laat me K-3 horen en ik begrijp er geen snars van. Laat me een willekeurig songfestival liedje horen van de laatste twintig jaar en ik zal niet weten waar ze het over hebben. Ook de meeste singer-songwriters gaan aan mijn begrip voorbij. Ik zie van die verwende jongens en meisjes die het klaarblijkelijk ergens moeilijk mee hebben, maar God weet wat. Wat ik bij de meeste liedjes mis is klaarheid en helderheid. Op de een of andere manier worden samengeraapte teksten uit zelfhulpboeken als doorvoeld en poëtisch gezien en misschien is dat ook wel zo, alleen bij mij duurt het twintig jaar voor ik de lol er er van snap.Ik ben nu pas aan Michael Jackson toe! (Hee, wat een leuke baslijn. Hee, wat loopt die tekst mooi door in de muziek. Hee, die blazerspartij is toch wel echt serieus funky)
Maar goed. Het liedje van Townes heet Marie.
Hier een link. Het is het meest trieste liedje dat ik ooit heb gehoord.
Dat liedje nu heb ik teruggebracht naar de nederlandse situatie. Ik heb een nieuwe tekst gemaakt en misschien ga ik ook de melodie hier en daar veranderen. Die tekst laat ik jullie morgen lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten