'We mogen best trots zijn op ons land,' zeggen ze dan. Maar als je een e-reader of zoiets wil, zul je 'de Tijgerkat' van Lampedusa of, ik noem maar wat, 'de Nadagen van Pilatus' van Vestdijk of andere boeken die écht de moeite waard zijn, er niet op kunnen lezen. Voorlopig blijft het bij 'het Diner' van Herman Koch, bekend van radio en televisie. Het weggooien van de boekenkasten zit er dus voorlopig niet in. Ook het luisteren van literair werk tijdens autoritten en treinreizen wordt niks. In Duitsland heb je een onvoorstelbare hoeveelheid luisterboeken en hoorspelbewerkingen van belangrijke boeken, gewoon in de winkel te koop of downloadbaar. Hier niet. Waar is 'de Donkere kamer van Damocles' van Hermans - voor het oor? Het is er niet. Nu weet ik wel hoe dat komt. Het magische woord is 'verdienmodel'. Er valt niks aan te verdienen. En waarom valt er niks aan te verdienen? Omdat het niet verkocht wordt. En waarom wordt het niet verkocht? Omdat er niet voldoende te koop is. En waarom is er niet voldoende te koop? Omdat er niet genoeg aan valt te verdienen. Nooit zal de cirkel worden doorbroken. Trots ben je eigenlijk alleen op immateriële dingen. Dingen, die zich tegenwoordig laten definiëren als zaken waar het Volk het nut niet van inziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten