INTENTIE EN OBSTAKEL
Een belangrijk personage begint bij een intentie, het wil iets, en een obstakel, maar het kan niet. Vanaf dat moment weet het publiek op wie het zich moet focussen.
Een personage ziet een kraan, het wil drinken, het heeft dorst, pakt een beker – intentie. Maar er komt geen water uit de kraan – Obstakel. Wat nu.
Het toverwoord is maar. A wil/moet iets, maar B!
De obstakels kunnen groot en klein zijn. Obstakels kunnen een deel zijn van een groter obstakel, of na het uit de weg ruimen van het ene obstakel kan zich weer een nieuw obstakel voordoen. Heb je eindelijk de liefde van A gewonnen, is de vader ertegen!
De rest van de eigenschappen van het personage is eigenlijk slechts aankleding.
KARAKTER
Bijvoorbeeld het karakter. Het karakter van iemand definieert de specifieke manier waarop deze tegen problemen aankijkt en vooral wat deze ertegen doet. Gaat deze problemen te lijf, loopt deze er voor weg, kruipt deze in zijn/haar schulp? Lost het problemen met humor op of met dodelijke ernst? Met verbale begaafdheid of fysieke begaafdheid, kan het medelijden opwekken? Heeft het bepaalde krachten? Heeft het bepaalde zwakke punten?
In hoeverre spelen sociale klasse, lijfstijl, uitgedrukt in taal en kleding een rol? Alles wat het voor het p van belang is voor de strijd tussen intentie en obstakels vormt deel van het personage.
Niet alle karaktereigenschappen van een p hoeven in één keer over het voetlicht te komen. Achter die vriendelijke man kan een ware sadist schuilgaan, achter die schurkachtige bullebak een engel. Dingen kunnen zich onthullen en ontwikkelen. Een vrouw ontdekt dat ze goed is in drummen. (Ontwikkeling) De man die vriendelijk en zwijgzaam is, iemand die je niet echt ziet staan, blijkt een wereldberoemde drummer. (Onthulling)
Een uitgebreid karakterdossier maken vóór het verhaal er is heeft het risico in zich dat je iets maakt dat je stuk voornamelijk iets beschrijft in plaats van dat er iets gebeurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten