Jan Veldman blogt

Als je gebeurtenissen die je aangrijpen of situaties die je op een of andere manier aanspreken wil dramatiseren is het goed één scene te schrijven, waarin het tot uitdrukking komt. Vaak is 'de scene van' niet meteen de grote gebeurtenis.  De scene van de klimaatopwarming is niet een klimaatmars in een verregend Amsterdam. 'De scene van' de klimaatverandering is ook niet de eenzame ijsbeer op een ijsschots. Dat is een beeld. Een foto is geen scene, per definitie niet, want een foto staat stil. Misschien is de scene van de klimaatverandering meer een huiselijk tafereel. Waarin tot uitdrukking komt dat het onmogelijk is, zelfs als je van goede wil bent, om een langzame verandering te stoppen. De verstokte veganist, die, in een hartstochtelijk beleden levensstijl dappere pogingen doet om met zijn principes financieel en emotioneel rond te komen - krijgt een baan aangeboden bij de vliegtuigindustrie. De jongeman is briljant en hij krijgt de taak de software te herste...

David Mamet over het personage: Wat wil het? Wat gebeurt els als het niet lukt? Waarom nu? Bij iedere scene zijn dat de vragen. Aarin Sorkin zegt het zo. 'Ik sla telkens op het aambeeld van Intentie Obstakel Zonder een van beide geen scene.' Dit zijn twee grootste dialoogschrijvers maar hun grootste zorg is nooit het schrijven van de dialoog. Het gaat om de architectuur van de scene, de plaats van de scene in het geheel en het belang van het hele stuk en de indruk die het stuk moet maken op het publiek.