Jan Veldman blogt

Een week geleden haalde ik het boek 'Holleeder' van Auke Kok uit de bibliotheek. Een mooi verhaal over de halve en hele criminele wereld van die mooie, die fijne Amsterdamse Jordaan in de jaren '70 en '80. Hoe meer ik er in begon te lezen, hoe meer beschrijvingen ik over Willem H. te lezen kreeg, hoe meer ik het gevoel kreeg dat ik die man ontmoet en gesproken heb. We woonden vijftien jaar geleden in de Waterwijk in Almere. Vlak bij ons huis, tegenover de Jumbo, stond een café, genaamd 'Moeders pot'. Het stond midden op een pleintje, waar van de architect geen bomen mochten groeien, dus waar altijd een koude, snijdende wind stond. Het café zelf was een vierkant schuurtje met hagelwitte vitrages voor de ramen. Er kwamen daar geen mensen uit de buurt, maar duister kijkende types in grote, nieuwe auto's. Met andere woorden: ik kwam er graag. Soms noemde ik Moeders Pot gekscherend tegen mijn vrienden Moeders Potenrammer. Het interieur was één en al Ajax. Aff...

Een nieuwe computer is ook zo'n opruimmoment. Per definitie zou je bijna zeggen, want enkele zondagen geleden zag ik Redmond O'Hanlon op de televisie. Zijn werkhok was een geweldige bende; hij gooit niets weg. Want hij heeft geen computer. 'Daar doe ik niet aan,' zei hij. 'Aan zo'n - zo'n...' 'Laptop?' vroeg de interviewer behulpzaam. 'Nee, zo'n eh, computer. Daar doe ik niet aan.' Gelukkig voor hem is hij maar met een paar dingen bezig. Als hij naast Wereldreizen ook nog eens Het achttiende eeuwse Operadecor als belangstellingsveld had, was het helemaal niet te doen geweest. Het is zo rommelig in zijn werkhok, de extra boekenkast die de nodige orde zal brengen, zal nooit en te nimmer geplaatst kunnen worden. In mijn nieuwe computer komt de chaos op de harde schijf. Met het grootste enthousiasme scan ik alle rekeningen, contracten en andere belangrijke papieren in. Van de allerbelangrijkste bewaar ik nog een hardcopy en de rest p...